Ortalama bir araba sahibi, hayatının yaklaşık 106 gününü arabada oturarak park yeri arayarak geçiriyor. Bu da üç aydan fazla bir süreye denk geliyor. Bu günler, iş gibi başka yerlerde geçirilecek zamandan doğrudan çalıyor. Ya da aile ile. Ya da açık havada. Şehir ne kadar büyükse, durum o kadar kötü. Örneğin Londra gibi yerlerde yolculuk başına yaklaşık 8 dakika. Düzensiz park etmeye bir ton para yakıyor. Shoup’un ünlü araştırmasına göre, her sürücü park yeri ararken yaklaşık yarım mil fazladan yol kat ediyor. Her seferinde. Bu da en az iki şekilde boşa giden para demek; yakıt maliyeti ve fırsat maliyeti. Aslında, park yeri arayışının içerdiği dur-kalk sürüşü, yarım mil düzenli sürüşten çok daha fazla yakıt yakmaktadır. Fırsat maliyetine gelince, yukarıda bahsedilen 106 günü düşünün. Tüm bunlar bir araya getirilince Toger’in park çözümlemelerinin ne kadar hayati olduğu anlaşılabiliyor.
